Kiedy stosujemy Żywienie pozajelitowe?
Żywienie pozajelitowe jest stosowane w sytuacjach, gdy pacjent nie może otrzymać odpowiedniej ilości składników odżywczych przez drogę pokarmową. Jest to metoda żywienia, która polega na dostarczaniu składników odżywczych bezpośrednio do organizmu, omijając przewód pokarmowy.
Przyczyny stosowania Żywienia pozajelitowego
Istnieje wiele różnych sytuacji, w których konieczne jest zastosowanie Żywienia pozajelitowego. Oto kilka najczęstszych przyczyn:
- Choroby przewodu pokarmowego: Osoby cierpiące na choroby takie jak choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego czy niedrożność jelit mogą mieć trudności z przyswajaniem składników odżywczych z pożywienia. W takich przypadkach Żywienie pozajelitowe może być konieczne, aby zapewnić organizmowi niezbędne substancje odżywcze.
- Uszkodzenia przewodu pokarmowego: W przypadku urazów, operacji lub innych uszkodzeń przewodu pokarmowego, może być konieczne zastosowanie Żywienia pozajelitowego, aby umożliwić gojenie się tkanek i zapobiec infekcjom.
- Niedożywienie: Osoby cierpiące na ciężkie niedożywienie, które nie mogą spożywać wystarczającej ilości pożywienia, mogą być poddane Żywieniu pozajelitowemu, aby zwiększyć ich masę ciała i poprawić stan zdrowia.
- Problemy z połykaniem: Osoby z zaburzeniami połykania, takimi jak udar mózgu czy stwardnienie rozsiane, mogą mieć trudności z przyjmowaniem pokarmu przez drogę pokarmową. W takich przypadkach Żywienie pozajelitowe może być konieczne, aby zapewnić odpowiednie odżywienie.
Rodzaje Żywienia pozajelitowego
Istnieje kilka różnych rodzajów Żywienia pozajelitowego, które mogą być stosowane w zależności od potrzeb pacjenta. Oto niektóre z najczęściej stosowanych metod:
- Żywienie dojelitowe: Jest to najczęstsza metoda Żywienia pozajelitowego, polegająca na podawaniu składników odżywczych za pomocą sondy umieszczonej w żołądku lub jelitach. Sonda może być wprowadzona przez nos lub przez otwór w brzuchu.
- Żywienie dożylnowe: W niektórych przypadkach, gdy przewód pokarmowy jest całkowicie niedrożny lub niezdolny do przyswajania składników odżywczych, konieczne jest podawanie Żywienia pozajelitowego bezpośrednio do żyły. Jest to bardziej zaawansowana metoda, która wymaga specjalistycznego sprzętu i personelu medycznego.
Zalety i ryzyko Żywienia pozajelitowego
Żywienie pozajelitowe ma wiele zalet, ale wiąże się również z pewnymi ryzykami. Oto niektóre z najważniejszych:
- Zalety Żywienia pozajelitowego:
- Zapewnia organizmowi niezbędne składniki odżywcze, nawet jeśli nie można ich spożywać drogą pokarmową.
- Może być stosowane tymczasowo lub długoterminowo, w zależności od potrzeb pacjenta.
- Pomaga w regeneracji tkanek i gojeniu się ran.
- Ryzyka Żywienia pozajelitowego:
- Ryzyko infekcji związanych z wprowadzaniem sondy lub kaniuli do organizmu.
- Może prowadzić do zaburzeń elektrolitowych, takich jak niedobór potasu czy magnezu.
- Może powodować reakcje alergiczne na składniki odżywcze podawane do organizmu.
Podsumowanie
Żywienie pozajelitowe jest stosowane w różnych sytuacjach, gdy pacjent nie może otrzymać odpowiedniej ilości składników odżywczych drogą pokarmową. Może być konieczne w przypadku chorób przewodu pokarmowego, uszkodzeń przewodu pokarmowego, niedożywienia oraz problemów z połykaniem. Istnieje kilka różnych metod Żywienia pozajelitowego, takich jak Żywienie dojelitowe i Żywienie dożylnowe. Metoda ta ma wiele zalet, ale wiąże się również z pewnymi ryzykami. Dlatego przed zastosowaniem Żywienia pozajelitowego zawsze należy skonsultować się z lekarzem i specjalistą żywieniowym.
Żywienie pozajelitowe stosuje się w przypadku, gdy pacjent nie może spożywać pokarmów drogą doustną lub nie jest w stanie przyswoić składników odżywczych w wystarczających ilościach.
Link do strony: https://www.motowydawnictwo.pl/
